Hoş Geldin Huzur!

Düşündüm de insan ne yaparsa huzurlu bir hayatı olur? Siz hiç düşündünüz mü?

Son zamanlarda bu soru İrem’in aklını kurcalıyordu. Evliydi ama evinde eşiyle ve oğluyla geçirdiği vakit oldukça daralmıştı. Bir aradayken de sık sık yaşanan tartışmalardan olsa gerek kendini yalnız hissediyordu. Bir evlilik cüzdanı vardı ama bu, o evi yuva yapmaya yetmemişti.

Eskiden böyle değildi. Evet, sorumluluklar hep vardı ama işi işteyken halledip evde kendine ve evine odaklanabiliyordu. Son dönemlerde iş yoğunluğu, şehir dışı seyahatleri derken hayatı işinden ibaret olmuştu İrem’in. Yetişememek onu daha da gergin hale getiriyordu üstelik.

İrem’in eşi Faruk hoş bir sohbet ve bir tebessüm beklerken; oğlu da bir anne sevgisi ve şefkati bekliyordu… Ancak İrem, işten eve sürekli yorgun geldiği için bir köşede uyuyakalıyordu. Bu durum aile ortamına yansımış ve herkes farklı yerlerde, farklı ortamları tercih ediyorlardı. Böylece aile fertleri akşamlarını ya farklı ekranlara bakarak geçiriyor ya da kendilerini gergin bir ortamın içinde buluyorlardı. İrem için varsa yoksa işiydi…

 

Sonuçta insanın sınırlı olan hayatında ilgi ve konsantrasyonu da sınırlıydı.

Bu konsantrasyonun büyük bir oranını işine harcaması için İrem’in, bir yerlerden kısması gerekirdi. Ve belki de en çok eksikliği hissedilen ailesiyle olan süreçten aldıklarıydı…

Ne olurdu ki oğlu her işini kendi halletse ve hiç soru sormasaydı! Eşi evin içinde neden daha enerjik bir kadın istiyordu hiç anlamıyordu… Onun aklında yetişecek projeler vardı ve dahası pazar günü bile evden çalışmayı düşünüyordu. Çocuğun ödevlerine destek olması için bir öğretmen ve evin işlerini toparlaması için bir yardımcı ayarlamıştı. Daha yapılacak başka ne vardı ki?

Çok severek evlendiği eşini, özene bezene kurduğu evini, gözünden bile sakındığı biricik oğlunu düşünüyordu.

“Ben onların tüm süreçlerinin yürümesini sağlıyorum.” diyordu kendi kendine… “Neden benimle olmaktan mutsuzlar? Neden baba oğul daha iyi vakit geçiriyorlar? Şimdi bu ilişkide ben kötü polis mi oldum?!” diye hayıflanıyordu.

Bir yerde huzur yoksa o ilişkide dengede olmadığını anlamalıydı insan. Peki, bozulan dengeler tekrara nasıl toparlanır? İnsanın en yakını olan eş ve çocukları bile bu kadar yabancılaşmışken, her şeyi düzeltebilmek mümkün mü?

Elbette mümkün… İnsan sadece olduğu yerin hakkını verirse diğer alanlarında da dengeye gelir… Böylece insan hayatta üstlendiği rollerin hakkını vermeye başladığında taşlar yerine oturur. Hayatta denge her şeyin başlangıcıdır; huzurun da, sevginin de, mutluluğun da … İnsan hayatında dengeyi koruduğunda huzurlu bir yaşamı hak eder hale gelir...

Fakat sahip olduğu kimliklerin hakkını vermeyince, bunlardan birinde aşırılaşmaya başlar ve böylece hayatın dengesini bozmaya başlar.

Doğru bedellerle dengede bir hayat…

Ve hoş geldin huzur…

Sefalar getirdin…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

Kim Kimdir

İlişkilerde Ustalık

Başarı Psikolojisi

Deneyimsel Tasarım Öğretisi ve Adalet