KARARLILIK

Gamze, güzel bir güne uyandığını düşündü. Bir ilkbahar sabahı, umut yeşerten ışıl ışıl bir güneş vardı gökyüzünde. Elini, yüzünü yıkadıktan sonra hafif terli pijamasını, süslü ve gösterişli kıyafetleriyle değiştirdi. Kahvesini de evde yapıp yanına aldı. Artık işe gitmek için hazırdı; hızlıca evden çıktı. 

Biraz geç kaldığı için, aynı hızla, ofise girdi. Kocaman gülümsemesiyle ve gür sesiyle GÜNAYDIIN diyerek masasına geçti. Kalabalık bir çalışma ortamı olmasına rağmen, O’nunki gibi güçlü bir ses ile karşılık alamadı. Çalışanların cevap olarak günaydınları bir homurdanmadan öteye gitmedi. Çoğu zaman içten içe, bunlar bu coşkuyu hak etmiyorlar, diye düşünse de bu dikkat çeken girişleri seviyordu Gamze.

Gamze, iletişiminin iyi olduğunu söylüyordu. O'nu, farklı birimlerde çalışan insanlar da yine sesli konuşmalarıyla biliyordu. Bu sebeple sık sık yöneticisine şikayet ediliyordu. Bu tekrar eden uyarılar karşısında Gamze ‘’Benim konuşmam böyle!’’ deyip, kendini savunsa da iç sesi kendine ‘’Tamam, düzeltmeye çalışacağım”’ diyordu. Ertesi gün yine aynı davranışları sergiliyordu. 

Hayatında, bunun gibi farklı farklı dengeye gelmek istediği konular vardı Gamzenin. Onlarda da aynı düşük performası sergiliyordu. 

Verdiği kararları uygulayamadığı için başarısız, iradesiz ve beceriksiz olduğunu düşünüyordu. Mesela, yeme bozukluğu vardı. Yalnız yaşadığı evinde canı sıkılınca, tıkanırcasına yemek yiyordu. Bunu da düzeltmek istiyordu.  Çünkü yeme krizlerinin hemen sonrasında tüm bünyesinde hissettiği pişmanlığı oluyordu. Engelleyemediği bu durumdan, oldukça rahatsızdı. Bir türlü halledemiyordu. İş yerindeki mesai arkadaşlarının yanında kendisini övüp, ön plana çıkarmaya çalışırken bir yandan inanılmaz kompleksleri vardı. Onların kendinden daha zayıf bu sebeple daha güzel olduklarına inanıyordu. O da istiyordu bu durumdan kurtulmayı.

İstemek başka, karar vermek bam başka bir şeydi oysaki... Evet, beğenilme ve ön planda olma isteği, aşırı yemek yeme isteği konusunda iyileşmek için, henüz karar vermemişti. 

Net karar verince,  yapılacak ne varsa ona odaklanır insan. O konuda planı vardır ve bunun için çabalamaktan geri durmaz. Onun için ne yapıyorsa bundan keyif almaya bakar. Kendini yetersiz görmek yerine hedefi doğrultusunda yaptığı hamleleri yetersiz görür.

Böylelikle, başarıya ulaşınca ‘’Ben’’ deyip kendini üstün görmez. Başarılı sonucu, yaptıklarının karşılığı olduğunu bildiğinden ‘’Kim aynı bedelleri öderse o da bu sonuca ulaşır ‘’ der ve böbürlenmez. 

Hangi konuda olursa olsun, insan net değilse, o konu artık onunla alakalı olmaktan çıkar. Onun için, karşılıksız bir durum olur. Eğer insan kararsızsa, hayatta savrulur. Başaramayınca da gereksiz kendine yüklenir.

Gamze,

Üzülme; yalnız değilsin...

Sadece, net değilsin…

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

Kim Kimdir

İlişkilerde Ustalık

Başarı Psikolojisi

Deneyimsel Tasarım Öğretisi ve Adalet