Çocuktuk... Sokakta top oynayan, evcilikte misafir ağırlayan, yemekler yapan. Arada anne babasına yardım eden çocuklar... Bir gece patlama sesleriyle uyandık. Anlamadık. Biri televizyonu açık mı bırakmıştı? Bir şeyler oluyordu. Uykumuz çok ağır basmıştı. Uyumuştuk. Ara ara sesler gelmeye devam ediyordu. Sabah uyandığımda annemin başucumdaki tedirginliğini hissedebiliyordum. Dışarıda sesler, uzaktan gelen bağrışmalar, camın dibinde insanların fısıldaşmaları ve araya karışan patlama sesleri.
Böylece savaş gerçeğine uyandık. Ben o gün çocuk olmayı bıraktım. Kardeşimi korumam gerekiyordu. Anne babamı yormamam gerekiyordu. Peki arkadaşlarım? Onlar nasıldı? Merak ediyorduk ama gidip bakamıyorduk. Her an biri ölebilir, biri yaralanabilir, bir anda her yer panik havasına bürünebilirdi. Yıkılan binalardan gelen çığlıklar ve onları kurtarmaya çalışan yakınlarının kan ter içinde kalması... Parçalanmış vücutlar gözümüzün önündeydi.
Ben sadece bir çocuktum. Yüreğim küçücüktü. İçimde korku ve öfke öyle iç içe geçmişti ki donup kalmıştım.
İşte ben orada çocuk olmayı bıraktım.
Güçlü olmak zorundaydım ailem için, yurdum için. Günler geçiyor insanlar ölüyor ama bombalama durmuyor, patlamaların, savaşın sonu gelmiyordu. Yanan evler, okullar, yıkılan hastaneler içinde kıyılan masum canlar...
Dünya sessiz...
"Burada çocuklar büyümez, büyüyemez" derler. Buna inanmak istemiyorum;
Dünya sessiz kalsa da
Yer gök sessiz kalsa da
Adaleti herkes unutsa da...
Varsın desinler "mücadelemizde haklıyız". Varsın, kazandıklarını zannetsinler. Varsın güçlü olduklarını düşünsünler...
Evet, kolay değil savaşta çocuk olmak...
Bununla birlikte inanıyoruz ki tüm bunlara rağmen hayat devam edecek....
Bir gün çocuklar gerçekten güven içinde gülecek...
Öyle bir zaman gelecek ki burada da çocuklar büyüyecek...
&
"Her karanlıktan sonra aydınlık gelir...
Her şey ama her şey geçicidir..."
Deneyimsel Tasarım Öğretisi ve Adalet
Savaş çok acı barındırıyor içinde. En çok da çocuklar olumsuz etkileniyor savaşlardan.
YanıtlaSilkendileri küçük ama yürekleri kocaman çouklar sizleri allaha emanet ediyorum .kaleminize saglık çok duygulandım
SilAh çocuk buna rağmen gülebilen oyununa devam edebilen hayata o güzel parlak gözleriyle umut dolu bakabilen..Ne çok almamız gereken ders var sizlerden.
YanıtlaSilOysa onların dünyalarına bakarak ne kadar çok Deneyim Transferi yapabiliriz. Onların umutlarını, çabalarını, teslimiyetlerini, neşe ve mutluluklarını... Onların mı yıkık dünyaları, bizim mi ? Düşünmekte fayda var...
SilSavaşın acı gerçekleri. Kelimenin bittiği yer. Barış ve özgürlüğün kıymetini bilmek gerek
YanıtlaSilİnsanların en masumu çocuklar. İnsanların en masumuna kıyabilenler önemsemeyenler ise insanların en canisi…
YanıtlaSilHaklısınız
YanıtlaSil''Her zorluktan sonra bir kolaylık vardır.'' Amenna
YanıtlaSilSavaşın gerçeklerini çok güzel anlatılmış. Ellerinize sağlık 👏🏻. Herkes su an susabilir ama bir gün o çocuklar bütün herkes dinleyecek.
YanıtlaSilHerşey daha güzel olacak🤲 ama önce daha kötüye gidecek çocuk...
YanıtlaSilEn dayanıklı, en sabırlı sensin orada..
Hatırla! Hayatta herşey geçici...
Dualarımızdasın
Karanlıktan sonra aydınlık gelecek inşallah. Yeter ki rabbimin merhameti üzerimizde olsun. Kaleminize sağlık.
YanıtlaSilAdalet sadece insanın hükmüne bırakılmıyor neyse ki. Herkes yaptığının da yapmadığınında sonucunu elbet görecek. An da kazanıyor ol.ak toplamı kurtarmıyor...
YanıtlaSilVarsın kazandıklarını zannetsinler…
YanıtlaSilKolay degil orada çocuk olmak... :(
YanıtlaSilKaleminize sağlık 🪻
İnsan zorlukta gelişip olgunlaşıyor. Küçücük çocuklar oyun oynaması gerekirken bir avuç un bulabilmek için bombaların arasında gezebiliyor. Bir şişe su bulabilmek ne yollar katediyor. Kendisi de korkarken kardeşini sarılıp teselli edebiliyor. Evet savaş çocukların çok hızlı büyümelerini sağlıyor..
YanıtlaSil