BİR KÜÇÜK İLİŞKİ MESELESİ

 

Serap, ayaklarını sürüye sürüye gidiyordu okula. Çantasında kitap değil, dünya yükü taşıyordu sanki. 

Liseye yeni başlayacaktı... “Zaten zar zor ilişki kuran birisiyim. Haydi baştan bir daha…” diye kaygılanıyordu. İnsanlarla sohbet etmek, onlara bir şeyler sorup anlatmak deveye hendek atlatmaktan zor geliyordu ona. 

İnsan neden iletişim kurmak zorundaydı ki? Bu hayatta tek başına yaşamak mümkün değil miydi? Bazen, ıssız bir adaya düşsem, hiç zorlanmam, diye düşünüyordu.

Zihninde bu düşüncelerle uğraşırken öyle dalmıştı ki ayağının önündeki tümseği görmemişti...ve olanlar olmuştu; Serap yerdeydi. O sırada bir el hissetti omzunda. Kafasını kaldırdığında parlak parlak bakan iki göz ve kocaman bir tebessümle karşılaştı. İnci ile tanışması böyle olmuştu. Onu yerden kaldırmak istemişti İnci. Ufak bir selamlaşma, teşekkür... Sonra birlikte okul gidip, sıraya girdiler. Okul müdürü sınıfları açıkladı; bu iki arkadaş, aynı sınıftaydı...

En arkalara oturmayı seviyordu Serap. Yine arkaya geçti ve öğretmen gelene kadar sınıfı inceledi. Herkes ne kadar da farklıydı. Kimisi bıcır bıcır; hiç susmuyordu. Kimisinin de eli kolu hiç durmuyor, sürekli hareket halindeydi. Kimisi de kendisi gibi sessiz sedasız oturuyordu. Şimdi bu sınıfla nasıl tanışacağım, diye dert yandı içinden.

Sonra günler günleri, haftalar haftaları kovaladı ve neredeyse ilk dönemin sonuna geldiler. Artık birbirlerine kolayca bir şey söyleyebiliyor, birbirlerinden bir şey isteyebiliyor ve yardımlaşabiliyorlardı. 

Türkçe öğretmeni Aysel Hanım, bir gün derse bir video ile gelmişti. Konusu iletişim ve ilişkiydi. Videoyu izlerken derin düşüncelere daldı Serap. Gerçekten ilişki ve iletişim ne demekti? Gerçekten ihtiyaç var mıydı? Bir zamanlar “Issız bir adaya düşsem ve kimsecikler olmasa hiç zorlanmam.” diyen Serap’ın yerine “Sınıf arkadaşlarım olsa da fena olmaz ya.” diyen bir Serap gelmişti. 

Peki bu arada ne olmuştu ki?

İlk günden bugüne düşündü. İlk gün kendisi yere düşmüş ve İnci ayağa kaldırmıştı. Diğerleri de benzer şeyler yaşıyordu... Murat bir gün coğrafya dersinde bir konuyu bir türlü anlayamamış, Gözde ona destek olmuştu. Ayşe’nin bir gün harçlığı yetmemiş Oya üstünü tamamlayıp birlikte karınlarını doyurmuşlardı. Selda ödevini yetiştirememiş, Mehmet öğretmenine durumu izah edip ona destek olmuştu. Bir gün sınıfça dışarıda toplanıp; çay, kahve içeceklerdi de Deniz’in annesi izin vermemişti. Nasıl da gidip annesini ikna etmek için saatlerce uğraşmışlardı.

Aysel’e sürpriz doğum günü hazırlamalar… Birlikte sınav hazırlıkları… Birlikte sınav kaygısı… Birlikte acıkmalar ve doymalar derken etle kemik olmuşlardı adeta. 

 

“Demek ki…” dedi Serap, ‘’ Birbirimiz arasında bir bağ oluştu.’’

Bağı oluşturan ise birbirlerinin derdini, dert edinmeleriydi... Serap için çok güzel deneyimlerdi bunlar. Kendini çok daha rahat, huzurlu hissediyordu artık. Okula gitmek ise ona tam anlamıyla mutluluk veriyordu....         

                                  

                                               

  Deneyimsel Tasarım Öğretisi

Kim Kimdir

İlişkilerde Ustalık

Başarı Psikolojisi

Deneyimsel Tasarım Öğretisi ve Adalet